Egun arrunt bat basoan. Margari satorra erizaina da, eta gaixo guztiak xiringa sartzeko zain dauzka kontsultan. Bat-batean, ehiztari bat agertuko da handik eta hemendik tiroak jotzen…

Nativos y forasteros en una ciudad sin nombre.

Una ciudad tan estratégicamente ubicada que las naciones vecinas siempre están en guerra para conquistarla. Por eso sus habitantes han acabado por llamarla la Ciudad Sin Nombre.
 

K.A. 52. urtean gaude. Erromatarrek Lutezia osoa armaz hartuta daukate osoa? ez! Idefix buru duela, Luteziako animalia menderakaitzen banda batek oraindik ere burua makurtu gabe eusten die indarrez sartu nahi dutenei. Eta bizimodua ez da batere erosoa Lutezia erromatartu nahi duten Labienus jenerala eta haren txakur taldearentzat.

Fuego y destrucción en la Ciudad Sin Nombre. 

Han pasado unos meses desde que Kaidu y Rata frustraron el atentado, y la Ciudad Sin Nombre no logra aún recuperar la estabilidad…
 

K.A. 52. urtean gaude. Erromatarrek Lutezia osoa armaz hartuta daukate osoa? ez! Idefix buru duela, Luteziako animalia menderakaitzen banda batek oraindik ere burua makurtu gabe eusten die indarrez sartu nahi dutenei. Eta bizimodua ez da batere erosoa Lutezia erromatartu nahi duten Labienus jenerala eta haren txakur taldearentzat.

Ahoz kontatu eta belarriz jasotako testuak dira. Norbaitek apartatu ditu eguneroko bizitzako gertakari-sailetik eta gorde ditu memoriaren kaiolatxoan. Min edo ditxa zirelako, gogoratzea merezi zuten. Akorduan hartu zituenak ez zituen beretzat gorde, ordea, eta, aldian-aldian, lagunen konpainia noblean, ahora ekarri izan ditu txitean-pitean.

Cuando Penny Dahl contacta con Finders Keepers para que la ayuden a encontrar a su hija, algo en la voz desesperada de la mujer hace que Holly Gibney se vea obligada a aceptar el trabajo.

Escrita en 1942 y ambientada en los catastróficos primeros meses de la invasión alemana de la Unión Soviética, es la historia de un batallón del ejército soviético enviado para frenar el avance enemigo a cualquier precio, con el cerco y la aniquilación como final inevitable.

Ezezagun baten ohean esnatu da Garazi; ondoan duen gaztea ez da "bere Axi!. Pentsamenduak korapilatu zaizkio protagonistari, bezperan edan zituen marrubizko tekila txupitoak berea sabelean nola. Egoera berriak haren ordu arteko bizimodua, harremanak, ziurtasunak eta usteak irauliko ditu.